Wie ligt, riskeert niet dat hij valt

‘Wie ligt, riskeert niet dat hij valt’ zei rabbi Eisick.
Voor de veiligheid is het dus beter dat je ligt. Voor het gemak ook.
Prima stukje wijsheid dus, maar waarom ligt er dan niemand?
Omdat je dan niets meemaakt en dat is misschien wel erger dan vallen.
Wij liggen nog steeds op Curaçao in Piscadera, maar zullen weldra weer ‘opstaan’ zodat we weer avonturen kunnen beleven. Die term avontuur heb ik vaker gebruikt in blogs. ‘We zijn weer op avontuur’. Maar wat is avontuur?
Op het hagelslagpak staat ‘Op avontuur met Venz!’ Spannend zeg.
En op de pannenkoekenstroop staat het ook al ‘Ga maar lekker avonturen met Bungel’. Ik zie een soort speelgoed aap en ik heb stroop aan m’n hand, is dit avontuur?

Zomer 2019
In de talkshow wordt druk en gewichtig nagepraat over de ‘bizarre’ Tour etappe van die dag. De wielrenners moesten de bergen over. Wat is er gebeurd? Niets. Er is niets gebeurd. In de afdaling van de alpenrit begon het te sneeuwen en te regenen, dusdanig dat er wat modderstromen en verzakkingen de weg deels versperden. De organisatie legde onmiddellijk de race plat en alle renners moesten in de bus naar beneden, opdat er niets met ze zou gebeuren. Er is dan ook niets gebeurd.
Alleen het vreemde is, er wordt de hele avond gepraat alsof er ik-weet-niet-wat is gebeurd. Terwijl de organisatie immers vakkundig voorkómen heeft dat de renners met gevaar voor eigen leven zich een alternatieve weg moesten banen door het natuurgeweld onder barre weersomstandigheden, zoals in de Elfstedentocht van ’63.
Er zijn dus ook geen verhalen die de talkshow kunnen vullen. Enkel wat helikopterbeelden van een shovel die modder van de weg schuift.
Daarom hebben ze een renner uitgenodigd die nog uit een tijdperk komt waarbij de race onder deze omstandigheden gewoon door kon gaan. Hij mag vervolgens stoere verhalen vertellen over die tijd, omdat we wél graag stoere verhalen horen en vertellen, maar misschien niet meer het lef hebben om ze daadwerkelijk mee te maken.

Veiligheid
De term outdoor adventure zie je te pas en te onpas voorbijkomen. Het staat op een bus vol toeristen die rondgereden wordt over Curaçao. Of op de Glassbottom boat waarbij toeristen een uurtje de zee opgaan, om via een glazen bodem de vissen te bekijken. Het staat op de gevel van de mountainbike verhuur die enkel een standaardrit aanbiedt en het staat dus ook al op de hagelslagpakken.
Ik wil niet zeggen dat het niet leuk is om een stukje te fietsen of vissen te bekijken achter glas, maar met avontuur heeft het natuurlijk weinig te maken.
We willen wel doen alsof we op avontuur gaan – zoals de televisie wel stoere verhalen wil laten horen – maar eigenlijk durven we niet goed. Of we weten niet meer hoe het moet.

Ik ben verder niet wiskundig onderlegd, maar ik heb het idee dat het te maken heeft met één groot overkoepelend thema. Veiligheid.
De moderne mens is verslaafd aan veiligheid, zekerheid en comfort. Maar een overvloed aan deze drie maakt het leven tam en ze vormen een bedreiging voor het avontuur.
Is dat jammer? Best.
Dat avontuur ook voordelen heeft zouden we bijna vergeten.
Termen als ‘veiligheid voor alles’ geven je het gevoel dat je verkeerd bezig bent als veiligheid een afweging wordt in het avontuur. Zekerheid lijkt te worden verheven tot een algemeen recht en comfort is gewoon fijn. Dat daarmee het avontuur met uitsterven wordt bedreigd lijkt van ondergeschikt belang.

Maar wat is avontuur?
Je kunt het opzoeken in de Dikke van Dale, dat geeft duidelijkheid en zekerheid. Niet doen dus! Zelf nadenken en filosoferen over dit woord geeft vast meer voldoening.
Ik heb er tijdens onze vele wandelingen door het regenwoud ook over nagedacht.
Als Jenneke en ik tegen elkaar zeiden ‘nou, we zijn weer op avontuur’ was er altijd een redelijke kans dat het mis kon gaan of niet ging lukken. De káns dat het misgaat, of anders gezegd, de onzekerheid over het slagen van onze plannen is precies het avontuurlijke gevoel wat ons zowel blij als alert maakt. En dat het vaak goed gaat geeft ons een voldaan gevoel. Op avontuur leer je elkaar anders kennen en je vertrouwen rijpt beter.
Dat gebeurde bij een aantal wandelingen in de jungle waarbij we onze eigen merktekens moesten maken om de weg weer terug te kunnen vinden. Of toen we met onze dinghy voor een paar dagen de Suriname rivier opgingen met meer vragen dan antwoorden.
Voor mij heeft avontuur te maken met het loslaten van zekerheid en duidelijkheid en het maken van een continue afweging en inschatting van veiligheid. Daarom voelt schaatsen in Thialf niet avontuurlijk, maar als eerste het ijs proberen op de uiterwaarden wel.  

Als ik terugdenk aan mijn kindertijd realiseer ik mij dat ik samen met mijn broers vaak kleine avontuurtjes beleefde. En als het misging moesten we het zonder papa en mama oplossen. Daar werd je vanzelf creatief van. Dat gaf mij steeds meer zelfvertrouwen, zodat ik nieuwe onzekerheden makkelijker aandurfde.
Nouja, dit is er van gekomen, mijn grootste avontuur tot nu toe, een zeilend bestaan. Een leven zonder inkomen, te gast in allerlei vreemde landen en een kind op komst.

Terwijl ik dit schrijf realiseer ik mij dat ons kind geboren wordt ín een avontuur. Een opleiding in loslaten, creatieve oplossingen, vertrouwen en een gemoedelijke onzekerheid. Sommen maken in groep 4 komt later wel. Belangrijke dingen eerst.

Af en toe filmen we kleine stukjes uit onze avonturen. Jenneke maakte er een korte film van. Beleef de Suriname rivier!