De afgelopen 16 dagen lagen we op het droge.
Op Alderney lagen we ook al eens een nachtje op het droge, maar dat kwam per ongeluk. Nu was het expres en dat is toch meer ontspannen.
We liggen nog steeds op Curaçao te schuilen voor het orkaan seizoen en om de zwangerschap te voltooien, dus die tijd kunnen we mooi gebruiken om de boot weer eens wat onderhoud te geven. Sommige zeilers doen dat continu, die zijn voortdurend bezig om kleine mankementen op te lossen, verbeteringen aan te brengen en kleine roestplekjes bij te werken. Wij kiezen een andere strategie. Een jaar lang niets aan de boot doen (alleen als het écht moet) en alleen maar genieten van alle mooie plekken. Om vervolgens na een jaar zeilen even 16 dagen vol aan de bak te gaan om alle onderhoud te plegen. In de boot is het tijdelijk iets minder knus en stinkt het naar terpentine, twee componenten verf en roestomvormer.

Dé plek om je boot uit het water te halen is Curaçao Marine. Zelfs als je steil achterover slaat van de prijzen denk je ‘het is niet anders’. Ze stuurden ons een offerte waarbij ze zonder schaamte alle prijzen netjes op een rij hadden gezet. Je betaalt voor: in het water, uit het water, trailerkosten, opbokken, afspuiten, staplaats op de wal per dag, gebruik van wc en douche per dag en ook als er iemand van buitenaf iets aan je boot moet lassen betaal je daar – naast de lasser zelf natuurlijk – ook nog extra voor. Jammer dat het zo moet, maarja de boot moet uit het water en we plaatsten een reservering. Nog één laatste vraag van hen: of we al het werk aan de boot zelf gaan doen? Antwoord: ja. Reactie: dan komt er nog 95 dollar ‘self work fee’ bij.
Kijk, en dan ga je te ver bij de Tutti’s. Moeten wij hen $95 betalen voor werk dat we zelf doen?
Maar Bart, laat je het dan zitten op 95 Dollar? Inderdaad. Het is nu een principe kwestie geworden en die ga ik winnen.
Ik bel ze de volgende dag op: we kunnen niet komen, de motor wil niet starten. Als je nog niet weet of er een alternatief is moet je nog niet te kwaad doen.

Nu schijnt er ergens ook nog een kleine werf te zijn, verderop het eiland, verder van de stad aan de Piscadera baai. Royal Marine. Maarja, er gaan verhalen dat de wc’s stinken en de douche smerig is en dat het er niet veilig zou zijn. We denken er drie dagen over en zeilen vervolgens naar Royal Marine. Soms moet je een gokje wagen, dat is ons al eerder goed bevallen.

En hoewel het sanitair inderdaad niet zo Royal overkomt en de verzakte steigers ook niet is de vriendelijkheid en behulpzaamheid dat zeker wel.
Norm helpt me met het demonteren van de schroef en schroefaskoker, Remsley neemt de beschadigde schroef mee en komt ‘m een dag later perfect gerestaureerd en gepoetst terugbrengen. Bovendien laat hij ook een nieuw schroefaslager maken van teflon. Rudolf geeft advies over verfsystemen en we drinken elke dag koffie met elkaar. Arthur komt een blik antifouling brengen en Paulina brengt Jenneke ’s avonds naar het busstation. Als Remsley drie dagen later twee gaten in onze boot dichtlast en ik hem vraag wat het kost zegt ie: ‘geef maar wat je wilt’.
De zwangere Jenneke klust gewoon mee. Al mag ze van de mannen op de werf geen zware dingen te tillen en zeker niet de giftige antifouling op de boot smeren. Ze letten een beetje op haar.
’s Avonds kijken we voetbal op een besneeuwde televisie en eten we kip van de BBQ. Ik begin me weer gelukkig te voelen op dit droge eiland.

Antonio heeft zelfs werk voor me. Hij kocht deze week z’n vierde zeilboot die net als de andere drie verre van ‘zeilklaar’ zijn. Maar eerst moest ik deze week aan de slag met een Franse tweemaster, een prachtige Amel. (Michiel, ik weet dat je dit leest, was dat niet jouw droomboot?) Ik voel me soms net een bouwvakker. Ik sta elke morgen om 6:30 op en loop om 7:15 met m’n gereedschap koffer en schuurmachine naar m’n werk, 100 meter verder. 10:00 koffie, 13:00 lunch, 17:30 bier. Wat?! Ja dat leest u goed, Bart drinkt bier. Zomaar, van de ene op de andere dag. Ik heb het in m’n puberteit twee keer geprobeerd, maar ik was altijd blij als het glas eindelijk leeg was en dat hoort niet bij bier. Maar nu, aan de andere kant van de oceaan, smaakt het mij prima. Henk zei dat ik te snel drink, nou dat zegt wat.

Verder buitenlands nieuws
We hebben besloten om op Curaçao te blijven! Zeker tot mei/juni. We hebben allerlei andere opties overwogen en uitgezocht, maar dit is voor ons de beste plek om een kind ter wereld te zetten. Het lot heeft beslist en we gaan er een leuke tijd van maken.
Hoewel ik eerder al eens de nadelen van dit eiland opsomde, heeft het natuurlijk ook voordelen. Er is een goede kraamkliniek, er is werk en we spreken dezelfde taal. Bovendien begint er vanalles te groeien als je ergens langere tijd blijft. Zo heeft Jenneke piano leerlingen en kan ze waarschijnlijk muzieklessen geven op een basisschool. Ze is alweer pianist bij een koor en ook in de kerk kunnen de orgel- en pianoklavieren op haar handen rekenen. Zoals bekend kan ik zonder muziek ook best gelukkig zijn en hou mij vooral bezig met het opknappen van andere boten, meezeilen als matroos op charterboten en probeer ik artikelen te schrijven. Eindelijk komt er weer wat geld binnen.  

Vrijdag kwam de krant langs, voor een interview.
Zaterdag kwam Ellen langs.
Vorige week kwam Henk langs.
Donderdag komt sinterklaas langs.
Nu zwemt er een schildpad langs.

Een fijne week allemaal!