Beste vrienden,
hier een korte update van afgelopen vrijdag. Het gaat namelijk niet altijd voor de wind…

Na wederom een nacht en dag zeilen varen we rond 21.00 met ondergaande zon een ankerbaai binnen. Prachtig prachtig, er is verder niemand, waarom dat is vragen we ons niet af. We liggen op Alderney voor anker, ÊÊn van de kanaal eilanden.
Volgens Jennekes berekeningen is het eb, volgens mijn waarneming is het donker. Even een hele nacht doorslapen.

Om 01.30 wordt ik wakker van gebonk. Ik weet onmiddellijk dat we aan de grond liggen. Met de motor proberen we nog los te komen, lukt niet. Het was dus vloed toen we aankwamen. Via de marifoon vertelt de kustwacht ons dat het om 04.45 eb is. Het water zal dus nog uren zakken en het verval is hier een meter of 6.

Wat er de komende uren gebeurt zie je op de foto’s hieronder (klik voor vergroting).
Het was erg spannend of we niet helemaal zouden omvallen. Maar ook bijzonder om midden in de nacht bij maanlicht rond je eigen boot te kunnen lopen.

 

Vanaf een uur of 06.00 stroomt het water weer de baai in en komt de boot langzaam weer overeind. Om 7.30 eten we pannenkoeken in de zon en proosten op een goede afloop.

Om 8.30 staat er teveel water in de bilgen. We pompen het weg, maar het blijft komen. Ik haal wat panelen weg en mijn angst op lekkage wordt bevestigd. Ons schip is lek, het water sijpelt met straaltjes naar binnen en nu hebben we dus wÊl een groot probleem.
De boot moet uit het water, wat op zo’n klein eiland vast niet kan. Frankrijk misschien, of terug naar Engeland? Met een lekke boot? Het moet gelast worden, duur…

Jenneke roeit met de bijboot naar de kant om hulp en informatie te zoeken. Ze krijgt een lift van Tom en binnen een half uur is er een plan. Hij vaart met ons mee naar de andere kant van het eiland waar een klein haventje is met ook een verval van 6 meter. Dit keer kan dat in ons voordeel werken.

Iedereen op het eiland is erg vriendelijk en behulpzaam, die boot moet zo snel mogelijk gerepareerd worden. Ze brengen ons naar de kade, waar we de boot vast leggen. Het water zakt de komende uren zodat onze boot, dit keer gepland, weer droog komt te staan. (zie de foto’s).
Door de druk op de zijkant, van afgelopen nacht, is een zwakke roestige plek in de romp doorgedrukt. George helpt ons bij de klus en is heel ontspannen. ‘Dat gaan we even fiksen’. Hij heeft precies een paar uur de tijd om de situatie te bekijken, het gat uit te zagen en er een nieuw stuk in te lassen. Bovendien werkt hij het keurig af en doet er ook even epoxy primer op. Een uur voordat het water de boot weer optilt smeer ik er nog antifouling op.
We zijn allebei nog enigszins verbaasd als we om 20.00 weer drijven.
Is dit allemaal nog dezelfde dag…? Ja.

We wilden na aankomst eigenlijk meteen door naar het eiland Sark, maar besluiten nu een paar dagen op Alderney te blijven. Het is prachtig hier, in alle opzichten.
Er is hier geen politie en de auto’s, fietsen en bijboten gaan niet op slot. Iets wat we in Zwolle al jaren proberen, lukt hier dus wel. We voelen ons thuis. Op onze vouwfietsjes crossen we rond het eiland, halen vers brood bij de bakker en lopen langs de kust. Onderweg maken we muziek.

Vandaag – zondag – zijn we naar het plaatselijke kerkje gegaan en vierden we avondmaal. En omdat ze dat zelf ook een beetje karig vonden dronken we na afloop met z’n allen koffie met grote stukken cake.
De kerk is verder de hele dag open, dus Jenneke gaat zo meteen heerlijk even piano spelen.
En Tutti? Die ligt alweer twee nachten rustig voor anker.