In de steentijd waren we krijgers, tenminste, de mannen. En een krijger kreeg zelden iets cadeau. Hij zocht, hij vocht, hij nam. Maar nemen is iets anders dan krijgen.
Jenneke en ik zijn moderne krijgers geworden, in de puurste zin van het woord.

Wij krijgen zóveel dat kopen een uitzondering lijkt. Fietsen kopen we al jaren niet meer, die krijgen we. Meer dan we op kunnen. Net als flessen wijn en kleding. Vrijwel al onze meubels zijn gekregen, maar ook minder voor de hand liggende spullen worden gekregen.
Een koelkast, een zaagmachine, een nieuw dak voor onze 2cv, een autopilot, gereedschap, verf, 2 i-Phones, 3 kippen, 8 paraplu’s en 1 tandem. De lijst lijkt eindeloos en we zijn eraan gewend geraakt.

De timing is niet zelden verbazingwekkend. In de weken dat we opzoek zijn naar een vouwfiets voor op de boot krijgen we er een. En later nog een. Als ons dak van de 2cv zo versleten is dat we nu echt eens een nieuwe moeten, krijgen we die (omdat de monteur een foutje maakte bij de motor inbouw en iets wil goedmaken).
Op exact dezelfde dag dat we een laptop kopen (ja, dat kan ook nog) komt er iemand lunchen die we nog nooit hebben gezien, maar toevallig wel een USB stick bij zich heeft met alle soorten office erop. Hij installeert het wel even. En als wij bijna bezwijken onder de bezorgde druk van dierbaren om een AIS systeem (iets met veiligheid) voor de boot te overwegen, krijgen we ook die uit onverwachte hoek, twee dagen voordat we het land uitvaren.

Soms willen we iets wat niet echt nodig is, bijvoorbeeld een tandem. Na verloop van tijd krijgen we die. Geduld is een belangrijke eigenschap die je moet ontwikkelen als krijger. Kopen is makkelijk, dat kan altijd. Krijgen is wachten. Je past je aan aan het tempo van anderen. Als je koopt bepaal jij, als je krijgt bepalen zij.
Als krijger accepteer je daarmee de keuzes van anderen, zoals het tijdstip, maar ook de kleur, de vorm en het merk. Je hebt er niets over te zeggen. Hoewel, de lichtblauwe broek die ik kreeg heb ik nooit aan gehad. Je moet als krijger niet je moraal verliezen.

Misschien geef je ook makkelijker als je krijger bent. Bij het leegmaken van ons huis ging dat erg eenvoudig. We hadden de spullen immers zelf ook gekregen.
Andersom kan ook. Op de zorgboerderij waar ik werkte gaf ik elke week een dag arbeid. Daardoor kreeg ik ook weer spullen, maar ook kennis en vaardigheden (kettingzagen, tractor rijden) Een gever krijgt ook makkelijker.

Het leven als krijger is heerlijk en heus niet moeilijk. Bovendien vang je als krijger veel spullen op die anders weggegooid zouden worden. En het bespaart veel geld (zodat je opeens een zeiljacht kan kopen). Het heeft ons geleerd dankbaar te zijn en geduld te hebben. Je maakt je in zekere zin afhankelijk van anderen terwijl het ook een vrije en bewuste keus is. Die afhankelijkheid, geduld en dankbaarheid zullen ons nog van pas komen onderweg.

Laten we het uitgestorven beroep van de krijgers niet vergeten en verleren. Ik wil daarom dit oude woord weer herintroduceren. Wordt een krijger.
En als het je niets lijkt kun je altijd nog een gever worden.
Dan doe je stiekem toch mee.

De krijgers zijn onderweg!