‘Lanzarote’: hoe spreek je dat eigenlijk uit? Als we het proberen horen we een fout Rotterdams accent. Het lijkt hier in geen velden of wegen op Rotterdam: vulkanische uitgestrektheid met af en toe een toeristisch oord.
We hebben bijna een maand op dit eiland doorgebracht en nog steeds niet het hele eiland gezien. Hieronder de vijf plekken die we wél gezien hebben.
(als je op foto’s klikt worden ze groter)

1 – Arrecife

Een heerlijke ankerplaats waar we met verschillende boten contact hebben. Koffie tijd, wijntje, of gewoon uren praten over het leven en het zeilen.
Om Tutti heen leren kinderen zeilen in optimisten. Soms krioelen er wel 12 bootjes om ons heen. Op open zee gaan de grotere jongens loeihard. Als wij aan een rif denken, doen zij de spinaker op. De echte mannen racen voor de prijzen. Ik (Bart) ga met twee andere Nederlanders het water op met één van hun boten. Terwijl de wedstrijd in volle gang is genieten wij op de boot, dobberend langs het speelveld, van vers gevangen vis en drank. Het is dinsdagmiddag. Is dit mijn nieuwe leven?

En dan gaan we eindelijk op straat spelen. We doen heus ons best, maar de timing is slecht. Winkels dicht, weinig mensen op straat en toeristen houden zich verscholen. Bovendien waait het erg. 0 euro verdiend. Wel goed gespeeld.

2 – Timanfaya National Park

Met Marcel kunnen we het goed vinden op de ankerplaats. Hij is het type zakenman die we in het normale leven nooit zouden tegenkomen. Nu praten we honderd uit over zeilen, gelezen boeken, politieke kwesties en drinken we elkaars wijnflessen leeg. We huren samen een auto en bezoeken het National Park. Een bijzonder landschap met vele vulkanen en vreemde kleuren. De kamelen wachten geduldig op toeristen. Wij slaan ze over.
Soms lijkt het op de woestijn, soms op Mongolië en vaak op de maan, al zijn we daar nooit geweest. Helaas mogen we niet zelfstandig het park in, maar moeten we in een bus. Potverdorie. Na een korte tijd verlaten we het park met een gevoel ‘Zijn we er tóch weer ingetrapt’.
Voorts gaan we met de auto naar de kust om zo langs de achterkant van het National Park te wandelen. Alleen de sterkste planten weten te overleven tussen al het lavagesteente. En natuurlijk mijn vrouw.
Ten slotte langs een lokale wijnproeverij. De druiven worden verbouwd op de dorre grond en elke struik heeft een muurtje ter bescherming tegen de wind. Al die muurtjes fraaien het kale landschap wel op.

3 – Beklimming Monte Corona

Twee dagen later gaan Jenneke en ik met de bus en liftend naar het noorden van Lanzerote. (Een avontuur over land is pas echt geslaagd, volgens Jenneke, als we gelift hebben.) We beklimmen aldaar de hoogste vulkaan en dalen vervolgens af in de krater. Erg indrukwekkend. We proberen ook rond de krater te lopen maar na een kwart wordt het te gevaarlijk en dalen we aan de andere kant de vulkaan weer af. Waarom zijn we onze bergschoenen vergeten, terwijl die keurig in de boot liggen?
Na de afdaling komen er dikke grijze wolken het dal in rollen. We kunnen nergens fatsoenlijk schuilen dus gaan zielig met een stuk plastic en een zwembroek op ons hoofd staan liften. Na een wanhopig gebaar van Jenneke stopt er gelukkig al snel een auto die ons meeneemt.
’s Avonds gaan we uit eten. Is dat niet duur? Nou, kijk we hanteren de volgende strategie. We plannen een aantal dingen die geld kosten, laten het gaandeweg de dag schieten en gaan vervolgens van het uitgespaarde geld uit eten.

4 – Puerto Calero en Playa Quemada

Na bijna drie weken zonder haven is het hoog tijd om het water bij te vullen. Puerto Calero heeft plek in de haven. Twee dagen genieten we daar even van walstroom, wasmachines en douches op zonne-energie. Dat houdt in dat je op een zonnige dag wel warm water hebt en op een gure regendag niet.  Na die twee dagen zijn we iets verder gevaren naar een mooie ankerplek tussen de kale bergen met veel wandel mogelijkheden. Aan ‘t eind van de middag lopen we langs de steile kust naar het dichtstbijzijnde dorp om even wat boodschappen te doen. Uur heen, uur terug.
Na een paar dagen liggen we er met drie Nederlandse boten en drinken weer koffie en wijn op elkaars schepen. We hebben zelfs een ochtend regen, het lijkt wel november. We zitten tijden te lezen met koffie en chocola.

De palmbomen aan de kust worden kunstmatig in leven gehouden. Als de mens niets doet ziet het landschap eruit als de panorama foto. Soms hebben we het gevoel alsof we in de alpen lopen op 3.000 meter hoogte. Af en toe zien we een paar geiten. Voor de rest geen wegen of steden in deze hoek van het eiland.

 

5 – Playa Blanca

In Playa Blanca maak ik het onderwaterschip weer eens schoon. Zondag gaan we naar een internationale kerk waar de Britten duidelijk de overhand hebben. We zingen luidkeels met YouTube mee. Na de dienst koffie in een barretje naast de kerk. Gezellige mensen.

Sinds lange tijd houden we windy.com weer nauwlettend in de gaten. We willen namelijk graag oversteken naar Gran Canaria. Las Palmas is een goede stad om inkopen te doen en te klussen aan de boot. Daarnaast komen er wel drie keer in December vrienden en familie naar Gran Canaria: gezellig!
Maandagmiddag laten we Lanzarote achter voor een zeiltocht van een etmaal. De wind is rustig en wij ook. We doen nauwelijks ons best om de maximale snelheid uit de boot te halen. Voor de tweede keer ervaren we iets van kalmte tijdens een oversteek in plaats van ‘er zo snel mogelijk willen zijn’.

En nu?

Op dit moment liggen we in Las Palmas op Gran Canaria. Las Palmas was in de eerste plaats een lichte teleurstelling. De stad is groot en druk, de ankerplaats vrij vol en langs het strand loopt een drukke autoweg. Hoe kunnen we ons zo verkeken hebben? De volgende dag kijken we in de pilot naar goede alternatieven. Maar die vinden we niet. Het zuiden heeft weinig beschutte ankerplaatsen (waar we steeds meer waarde aan hechten) en kleine stadjes die vooral toeristisch zijn. Goed, dan blijven we hier wel liggen. Voordelen zijn er ook: goedkope haven om de hoek, veel watersport winkels en veel livemuziek. Bovendien hebben we een goede wandelgids gekocht. De stad mag dan druk en vol zijn, wij gaan vooral genieten van het groene en bergachtige binnenland. En natuurlijk van alle bezoek die komt.

Plannen

Ja, we komen er voor uit: de spreekwoordelijke kogel is door de figuurlijke kerk: ons plan is om begin volgend jaar samen de oceaan over zeilen!
In november wisten we nog niet zeker of we dit wel wilden, maar sinds we hier zijn is de overtuiging dat we het willen en aandurven langzaam gaan groeien.
We vieren oud&nieuw met veel andere Nederlanders op Gran Canaria en zullen dan richting de Kaapverdische eilanden gaan. Na die oversteek van zo’n zeven dagen is het nog ‘maar’ drie weken varen naar Suriname. Die eerste oceaan oversteek zal ergens in februari plaats vinden, als er geen ijs ligt ten minste.