Als zwangere krijg je die vraag vaker dan ooit: ‘hoe voel je je?’. En dan bedoel ik echt de oprechte versie waarbij mensen je geïnteresseerd aan blijven kijken totdat je een uitgebreid antwoord hebt geformuleerd. Ik geniet van die momentjes, zondag in de kerk, op school en op de werf. Het zorgt voor diepere gesprekken dan normaal maar er valt me ook iets op. Er lijkt een soort idee te heersen dat een zeilend bestaan én een baby verwachten een combi is die veel extra uitdaging met zich meebrengt. Dat vind ik helemaal niet raar want voor vertrek leefde dat idee ook in mijn hoofd. Toch ben ik op dit moment juist erg blij en gelukkig met hoe ons leven is gelopen. Dat we juist nu aan boord een baby verwachten in plaats van in ons rijtjeshuis in Zwolle.
Wat dan precies de voordelen zijn van de combi zeilen en mama worden? Hier komen er vijf:
1. Ik heb zoveel geleerd het afgelopen zeiljaar!
Een avond in een baai van Union Island (St. Vincent & the Grenadines):
Daar hang ik dan: ‘s avonds laat in een klotsende bijboot aan de reling van het buurschip. De vele valwinden die over de ankerbaai vliegen worden steeds heftiger. We moeten na de borrel echt terug naar onze eigen boot. Onze motor doet het niet, de dinghy is half lek en als we niet hard genoeg peddelen verdwijnen we de duisternis van de baai in. ‘Nu is het moment’ brult Bart, nú moeten we loslaten en gaan! De paniek is te horen in mijn gierende adem en ik schreeuw dat ik echt niet wil. Maar het móet! dus dan ga je gewoon. En dan sta je versteld hoeveel daadkracht je nog bezit terwijl je volledig in paniek bent.
Door al dit soort voorvallen het afgelopen jaar heb ik geleerd dat je veel meer aankunt dan je denkt. Sommige dingen in je leven kun je gewoonweg niet overzien. Het lijkt te groot, te onbekend en te eng. Mijn paniek op dit soort momenten is steeds minder geworden. Ik leer om mijn adem onder controle te houden en rustig te blijven nadenken. Nou, als dat geen goede voorbereiding is op een bevalling weet ik het ook niet meer :).
Ook leerde ik door de lange dagen op zee om geduld te hebben en langzamer te leven. Ik heb vrede met mezelf als ik erg weinig voor elkaar krijg op een dag. Alweer een hele goede levensles voor een zwangere en straks kersverse moeder.
Deze dingen maken dus dat ik, tot nu toe, totaal niet opzie tegen de bevalling en tevreden ben met mijn soms wat eentonige vrije dagen hier aan boord.
2. We zijn nog meer een team geworden
Niet alleen ik als persoontje heb me ontwikkeld door het zeilen, ook onze relatie is flink veranderd. Waar we in Zwolle redelijk onze eigen gang gingen zijn we nu veel meer samen. Natuurlijk is dat niet gelijk makkelijk maar na anderhalf jaar gaat dat hartstikke goed. Daarnaast kwam het er dit jaar op aan dat we elkaar 100% vertrouwden. In spannende situaties maar ook tijdens de nachten op zee waarbij je letterlijk over elkaar de wacht houdt.
Ik ben heel blij dat we deze ontwikkelingen hebben kunnen doormaken voordat de baby komt. Als ik luister naar verhalen van andere jonge ouders is het geloof ik essentieel dat je echt een team bent.
Enneh.. die slapeloze nachten? Daar lachen we natuurlijk om, kom maar op met dat wachtsysteem van 3 uur op 3 uur af 🙂
3. Ik heb álle tijd
Er wordt soms best geklaagd in ‘zwangere-vrouwen-land’. Maar ik fiets er tot nu toe makkelijk en tevreden doorheen. Ik vraag me soms echt af hoe dat komt.
Het is niet zo dat ik nergens last van heb. ’s Nachts af en toe heftige kramp in m’n kuit, na het avondeten als een opgeblazen ballon niet meer weten hoe ik moet zitten of liggen, m’n schoenen niet meer makkelijk dicht kunnen knopen en ga zo maar even door. Maar waarom voel ik me daar dan niet zo beroerd onder als veel andere zwangeren?
Misschien heb ik gewoon geluk. Maar ik heb ook een ander voordeel: ik heb alle tijd. Ik kan ongestraft een kwartier doen over het dichtknopen van mijn sandalen en als ik niet goed kan slapen is het heus niet erg als ik wat minder energie heb de dag erna. Naast mijn muzieklessen twee keer per week heb ik amper verplichtingen. Uren van de dag kan ik dan precies zo invullen als ik wil. Alle klusjes kunnen ook morgen en als niks meer lukt zak ik heerlijk in onze bedstee met een tv-serie of ik haak weer een nieuwe knuffel in elkaar.
Ik moet er niet aan denken om zwanger te zijn in mijn oude gehaaste leven als rondvliegende ZZP’er. Elke dag ander werk op een andere plek, overvolle mailboxen, gestress voor de trein en vaak tot ’s avonds laat op pad: brrrrr
4. Liefde is overal
‘Zal ik je even ophalen met de auto?’ ‘Heb je misschien extra kussens nodig voor in bed?’ ‘Heb je wel goed geluncht?’. Ongelofelijk hoe ik ook hier weer, op een willekeurige plek op deze aardbol, liefde en zorgzaamheid voel om me heen. Natuurlijk hebben we dit het afgelopen jaar ook genoeg gevoeld. Maar omdat ik nu zwanger ben en me soms wat kwetsbaarder voel dan anders is het extra voelbaar en welkom. Zo stond ik deze week op de bus te wachten langs een drukke weg in de zon. Dat kan natuurlijk nooit lang duren, ik zag al veel mensen kijken. En inderdaad: na een poosje stopte er een auto met twee bezorgde dames erin. Ze spraken alleen maar Spaans maar hun ogen zeiden genoeg: dat kan niet, zo’n zwangere vrouw langs de weg. Dus werd ik vriendelijk maar beslist naar de stad getransporteerd :).
Van Nederlandse nuchterheid is geen sprake, als zwangere wordt je hier nog meer betutteld. Het is heerlijk om een poosje de prinses uit te hangen, haha.
5. Wat een mooie start!
Het laatste grote voordeel van zwanger zijn én op een zeilboot wonen is natuurlijk het vrije vooruitzicht. Als alles goed gaat met de bevalling en we een gezonde sterke baby krijgen kunnen we weer op pad. Geen geneuzel over kinderdagverblijven, kolfsessies tussen je lessen door en overleg over wie wanneer gaat werken. Gewoon lekker met z’n drieën en alle tijd voor elkaar. Ik heb veel zin om, zij het op een aangepaste manier, onze avonturen voort te zetten en ons kindje allerlei mooie plekken te laten zien waardoor ie net zoveel van de wereld gaat houden als wij 😀
Dan nu nog een mini blog met nadelen.
Natuurlijk mis ik deze periode extra mijn zussen, moeder en vriendinnen. Het zou heerlijk zijn om wat meer vrouwen met ervaring om me heen te hebben die me door en door kennen. En natuurlijk zorgt het regelwerk rond verzekeringen, visa en paspoort aanvraag ook voor extra zorgen.
Maar toch ga ik hier niet teveel over uitweiden. Bart schreef ooit een mopperblog, ik schrijf nu gewoon een keer een jubelblog 😀
Als afsluiting nog wat foto’s om een beetje een idee te geven van wat we allemaal uitspoken deze weken. Bart is druk met de laatste voorbereidingen aan boord: een ledikantje timmeren, een uitklap-verschoonplank enz… Ik ga af en toe naar de stad voor de muzieklessen en de supermarkt, per fiets of bus. Daarnaast pas ik regelmatig op een hele lieve baby en ben ik druk met voorbereidingen voor ons concert op 7 maart.
3 maart 2020 op 11:52 am
Hallo Jenneke en Bart
Wat fijn om weer wat van jullie te horen ,
wat heb je een mooi buikje Jenneke , hoe lang nog ?
En wat een mooi en lief verhaal ik geniet er van en
fijn dat jullie het zo naar de zin hebben .Ik zou zeggen
tot de volgende keer .
Liefs Grietje Schutte
9 maart 2020 op 12:02 am
Ha Grietje, dank voor je reactie! We verwachten de baby begin april, dus nog een paar weekjes…
Leuk dat je zo meeleeft, veel plezier en succes weer bij alles deze week, liefs van ons
3 maart 2020 op 9:56 am
Leuk en inspirerend om te lezen!
Groetjes, Eline (je nicht:))
2 maart 2020 op 11:21 pm
Hee lieve Jenneke en Bart,
Wat super leuk nieuws, een baby op komst! Van harte gefeliciteerd! Ik zit sinds kort weer op fb en zag je blog. Zo bijzonder om een kijkje te nemen in jullie leventje! Heel veel plezier samen!
Liefs Wendy
9 maart 2020 op 12:03 am
Leuk Wendy! Wat tof dat je ons zo weer op het spoor komt, en even van je laat horen 🙂
Dank voor je goede wensen, het gaat vast goed komen, we hebben er zin in!
Liefs, Jenneke en de rest
2 maart 2020 op 5:56 pm
Jenneke
en natuurlijk ook voor Bart,
Dank voor de inkijk in jullie leven, ik geniet er iedere keer weer van hoop nog veel van jullie te horen wens jullie veel zegen voor de komende tijd en kijk met spanning uit naar de eerste foto.s van jullie kleintje.
Liefs, Wil Addink
1 maart 2020 op 8:14 pm
Hoi Jenneke, wat een leuk verhaal weer en goed uitgelegd ook wat de voordelen en nadelen zijn van jullie leventje.
We snappen je helemaal voor wat betreft Nederland, vandaar ons leven hier op het eiland. Uiteraard houden we jullie nog graag een hele poos hier, maar het avontuur dat jullie weer aan willen gaan kan ik ook wel snappen.
1 maart 2020 op 8:02 pm
Lieve Jen wat een prachtige buik heb je en wat een schatje die oppasbaby! Dappere vrouw die je bent. Lekker genieten ? Dikke kroel van mij
1 maart 2020 op 6:29 pm
Wat leuk en mooi om te lezen weer en je kunt je er geen voorstelling van maken hoe jullie leven echt is ,als je in dit gehaaste Nederland woont. Maar jullie blogs geven een mooie inkijk.
Blessings voor jullie
1 maart 2020 op 10:48 pm
Och Jenneke, wat is dit toch super leuk om te lezen!
Ik heb helemaal een beeld van hoe jullie nu leven.
De 5 mooie voorbeelden zijn inderdaad een prachtige voorbereiding voor jullie moeder- en vaderschap vooral op zee.
Ik word helemaal relaxed van je verhaal. Jullie krijgen vast een relaxte baby.
Wat een prachtige buik heb je!
Hoe lang nog?
Veel liefs ook voor a.s. papa Bart en bosi op je buik.
xxx
Anne-Marie
9 maart 2020 op 12:08 am
Ha Anne-Marie,
Zo leuk om nu al zo’n lieve tante voor onze baby te hebben in Suriname (in SUR is iedereen tante toch, haha :p )! Fijn dat onze verhaaltjes je inspireren, daar doen we het natuurlijk voor, al dat getyp :). We verwachten de baby begin april, dus nog een paar weekjes…
Liefs!