Hoewel er niets gelogen is aan de voorgaande blogs waarin wij naar hartenlust vertelden over de schoonheid der natuur, de gezelligheid van andere zeilers, de vele tijd die we zelf kunnen indelen en de bijzondere ervaringen van zeezeilen, is het natuurlijk niet altijd feest.
Ik zit hier in een hoekje van de kuip op de biechtstoel.
Welkom allemaal bij alweer de eerste aflevering van ‘de keerzijde’.
Vannacht ging ik zes keer uit bed. We liggen in een iets te drukke ankerbaai met veel charter-catamarans en ik was slechts voor 80% zeker dat ons anker goed lag. ’s Nachts kwam de ene na de andere valwind over de bergen en het gierde door de verstaging. Dus ik eruit. Liggen we nog op de zelfde plek? Krabben we niet? Terug in bed. Terug uit bed, het waait nu nog harder. Weer kijken maar we liggen nog goed. Uur later begint het te regenen, uit bed en ramen dicht. ’n Klein half uur later regent het niet meer en het wordt benauwd in de boot, dus ramen weer open. Wederom regen, weer uit bed, ramen dicht. Regen stopt, ’t wordt benauwd, ramen weer open. En Jenneke? Die wordt doorgaans maar één keer wakker, als ze opstaat.
Dan de zon, man man wat kan het hier toch heet zijn. Vanaf 7.00 brandt de zon de gaten in je voorhoofd. De lucht is bezaaid met wolken, maar de zon manoeuvreert er moeiteloos tussendoor. Geen minuut schaduw, ze doen het expres, kan niet anders. Een verse regenbui zou voor verkoeling zorgen, ware het niet dat de luchtvochtigheid dusdanig stijgt dat zweten bijna onmogelijk wordt en je het alsnog te warm hebt. Mijn handen zwellen soms zo erg op van de warmte dat ik met moeite een vuist kan maken, terwijl ik onder deze omstandigheden juist graag mijn vuisten zou willen ballen.
Ook de combinatie ‘zee en strand’ klinkt romantischer dan het is. Het moet heten: ‘zout water en overal zand’. Je huid, die eigenlijk de hele dag plakt van het zweet voelt net zo goed plakkerig na een verkoelende duik in zee. Handdoeken worden nooit echt droog, je haar voelt als touw en werkelijk overal is zand. De vloer is soms net een circus piste en als we naar bed gaan moeten we eerst het matras vegen.
We zijn nu al een tijdje in het Caraïbische gebied en mijn grootste, deels retorische vraag is: hoe leven die mensen hier?! Een pak sinaasappelsap kost 3 euro, een pot pasta: 8 euro, een flesje honing: 10 euro! Oke, de luxe producten moeten dus maar even in de figuurlijke ijskast. (we hebben zelfs geen letterlijke…) Maar dan: 2,70 voor een paar uien, bijna 3 euro voor een oud beschimmeld brood, kleine appels of tomaten voor een euro per stuk en 5 hele euro’s voor een kool. Een kool! Dat is de Wibra onder de groentes. Hoe leven die mensen hier?!
En waarom roest onze boot op zoveel plekken, ik was toch alles bij langs geweest?
En waarom groeit er van alles onder de boot, ik heb er toch antifouling op gesmeerd?
Waarom moet ik drie keer per dag de bijboot oppompen, is ie lek ofzo?
Waarom rolt ons schip op deze beschutte ankerplaats terwijl ik geen deining zie?
Waarom hebben ze hier alleen stomme muziek?
Waarom is het gas ineens op terwijl de appeltaart eindelijk in de oven staat?
Waarom zijn we te laat begonnen met de wandeling, zodat het nu knal heet is?
En waarom ben ik zo zelden eens even alleen op de boot?
Gelukkig zijn zij die thuisbleven.
Geniet maar lekker van jullie koelte in de ochtend, van jullie goedkope voedsel, van jullie chocola die niet smelt, van de zoet water douche, onbeperkt gas, dagelijks internet en van een hele nacht doorslapen omdat je niet hoeft te kijken of je huis nog op de goede plek ligt.
Wij houden het hier nog even uit, puur omdat we doorzetters zijn met een ijzeren discipline, gehard door de zee en een onverwoestbare drang om in dit weerbarstige klimaat te overleven.
24 april 2021 op 8:33 pm
Wat een geweldig verhaal. Zo herkenbaar!
15 augustus 2019 op 10:12 pm
Avonturen beleven heeft altijd een keerzijde! Mooi geschreven. Ik had laatst ook behoorlijk heimwee. En dan heb ik gewoon nog een koel huis en woon ik maar een paar uur reizen van mijn moederland vandaan. Maar het kan soms toch de kop opsteken. (Rare jongens hoor, die Britten.) Hoe het ook zij, ik begrijp het helemaal en ja je mag heus af en toe klagen ook al heb je er zelf voor gekozen, zolang het ook maar een beetje leuk blijft voor jullie 🙂 Al een jaar weg!
4 augustus 2019 op 3:05 pm
Goed geschreven! Met veel plezier lees ik jullie verhalen! Ik heb bijna medelijden… Als jullie weer in NL zijn, welkom om een overheerlijk KOOLgerecht te komen eten bij mij! Groetjes aan Jenneke! Geniet ondanks de keerzijde!
25 juli 2019 op 6:44 pm
He daar, heb je al naar de temperatuur hier gekeken? Heel West Europa ligt op apegapen, 39 – 40 graden. De keerzijde is soms betrekkelijk
25 juli 2019 op 8:14 pm
hm, maar bij jullie is het tijdelijk en bovendien daalt het ’s nachts naar 20 graden waar het bij ons 28 blijft.
De Keerzijde is nooit betrekkelijk. Wij zullen het altijd zwaarder hebben dan jullie…
19 juli 2019 op 7:31 pm
Goed geschreven, geweldig!
17 juli 2019 op 9:18 pm
Lieve Jenneke en Bart,
Bedankt voor het delen van jullie avonturen en inkijkje in het leuke en minder leuke..
Ik bewonder jullie doorzettingsvermogen en hoever jullie al zijn gekomen!
En kom je aub wel weer een keer terug om mooie muziek te maken? Dan beloof ik dat ik ergens goed op ga studeren 🙂
Xx Annelies
17 juli 2019 op 10:42 am
Wie weet kunnen jullie ooit weer eens fijn met ons meegenieten van ons dierbaar landje. Om alvast weer te weten waar je dan bent en ‘hoe het ook al weer was’: luister even hiernaar https://www.youtube.com/watch?v=mIzo9ZOtC2Y 🙂
17 juli 2019 op 9:01 am
Tja, je verwachtte toch niet dat alles rozengeur en maneschijn zou zijn bij al die zoute geuren en zonneschijn??
Succes met het weer in de positiviteit komen! Ik leef met je mee!
En Jenneke, jij bent de verstandigste, de nacht is om te slapen, Bart heeft daar blijkbaar niet veel van begrepen. ??
17 juli 2019 op 3:18 am
Lieve Bart & Jenneke,
Prachtig eerlijk verhaal.
Die hards zijn jullie!
Uiteraard overleven jullie dit.
Maar ik gun jullie toch meer levensvreugde en vooral een fijne douche. ??
17 juli 2019 op 4:11 am
Dank je Anne-Marie. De laatste warm water douche was bij jou thuis. Leve Suriname!
16 juli 2019 op 11:55 pm
Zolang je humor hebt, als is het galgenhumor, komt het wel goed met je. Leuke illustraties met die fot’o’s.
Hou je taai.
Groet, Jan
16 juli 2019 op 10:48 pm
Geweldig! Lekker ontnuchterend! Sterkte daar! Ik heb mijn niet gesmolten nieuwe soort Tony Chocolonely alweer voor de helft op… sorry ? Dikke koele knuffel voor jullie ?
17 juli 2019 op 4:12 am
Die andere helft bewaar je dus even voor ons. Afgesproken.
16 juli 2019 op 10:38 pm
ja ja, ik zeg altijd tegen mensen, het is geen vakantie wat het soms , zeker door de foto’s , lijkt . Het is een andere manier van leven. En soms overleven zoals je nu beschrijft.
Ik sta nu ook al bijna twee maanden op de werf wat eigenlijk 5 dagen zou zijn. dat is geen pretje en dan heb ik het nog niet over alles wat fout gaat. Blij als ik weer drijf. Bedankt voor jullie of jou Bart, eerlijke verhaal want ook dit is het leven op een zeilboot. Maar terug naar een leven in NL? nee dan toch maar die andere manier van leven.
liefs ikke, Cynthia xx
16 juli 2019 op 8:58 pm
Lieve Bart & Jenneke,
Nu toch even reageren. Ik ben even alleen in de kamer en hoor mezelf hardop lachen. Kunnen jullie dat er nog bij hebben?
Een muzikale bemoediging ;-( : https://www.youtube.com/watch?v=dX0Zlz5dXuk
Als het kan, maar snel doorvaren! Sterkte.
17 juli 2019 op 4:15 am
Haha, er is ook overal een liedje van.
Dank.
16 juli 2019 op 8:43 pm
Het kan niet altijd fijn zijn er moet toch iets zijn waardoor je naar dit kikkerlandje verlangd?
16 juli 2019 op 8:30 pm
Met onze scheet van een baby zit het met de onbeperkte hoeveelheid gas wel goed. Hoewel het doorslapen er niet echt meer bij hoort. Gelukkig ligt dat meestal niet aan de ligging van ons huis.
We leven met jullie mee!
Het is een zwaar leven, maar iemand moet het doen.. We zijn heel dankbaar dat jullie je zo opofferen!
16 juli 2019 op 8:16 pm
Hahahaha zo bedankt voor dit blog. Dit had ik echt nodig. We zien jullie terug reis wel tegemoet, heerlijke gehaktballen van Mark en gratis vreten in de voorraad kast van je vrienden?